طريق المـــــــــــوت......... بقلم الشاعر 🔹أشرف رفعت فؤاد🔹🔹🔹

.......طريق المـــــــــــوت.........

خلاص انا حكـــــــــتب كلمـــــــاتى

وف دفترى حكتب كــــل ملاحظاتى

حكتب من يوم ماوعيت على الدنيا

.....حكتب عن الماضى والاتى..

هاقول حكايات عن زمن فات وانتهى

عن مر طافح شاربينه.من نشأتى لمماتى

إسمع معايا حكايتى..وامشى معايا فى طريق الموت

دا مهما طال بيك الزمن

لازم فى يوم هاتموت

بدايتنا فى المهد واحنا صغيرين

كنا بنتهته فى الكلام وعن نطق الحروف مش قادرين

كنت بشوف ابويا وامى باجسامهم كالجبال

كنت واقف فى وسط العيال

عايز اقول الاه ومش طالعه منى

خايف من امى وابويا وضحك العيال

جيت فى مره قولت اعيش سنى

العب واجرى واتنطط زى بقيه العيال

شوفت نظره فى عنين ابويا مابنسهاش

شالنى على كتفه ومشى بعيد مش عارف على فين

وبدء يقول فى كلام كتير ..وانا باستغراب ببصله

ومن جوايا عايز اساله هو انت بتكلم مين

وقالى افهمنى يااشرف واحفظ كلامى...

النهارده عايشين وبكره لطريق الموت ماشين

عايزك تكون الصغير والكبير بافعالك واعمالك

عايز الكبير قبل الصغير لحكمتك ومشورتك يسعالك

وقال كلام كتير مافهمتوش وقتها

ووقفنا قدام بيت قديم مافهوش حتى باب

مافيش غير فتحه صغيره ووقفت قدامها باستغراب

وشوفت بعنيا ابويا بيبكى والدموع على خده سيل

وقال جبتلك اشرف ياابويا

من يوم ماجيه الدنيا

اتصلب ظهرى واشتد الحيل

قالى سلم على جدك قولتله فين

قالى قدامك قولت مش شايف غيرك بالعين

واحنا راجعين حفظت الطريق

وكتبت اول سطر فى دفترى

اوعاك يابن ادم فى يوم عالخلق تفترى

افتكر مكانك فى التراب

واتخيل مقدار العذاب

واطلب من ربنا المغفره والرحمه

داالموت بيجى فى لحظه

وسالت ابويا عن الطريق

قال طريق الموت والكل منه لازم يفوت

........يتبع.........

اشرف رفعت فؤاد